Νέα & δραστηριότητες

... Ηπείρου συνέχεια III.

Η τρίτη μέρα μας βρήκε ήρεμα, χωρίς πολλές μετακινήσεις, παρά μόνον στον αρχαιολογικό χώρο της Δωδώνης, 22 χλμ νοτίως των Ιωαννίνων, στο όρος Τόμαρος. 

Η Δωδώνη υπήρξε, μαζί με τους Δελφούς, από τα σημαντικότερα μαντεία και ιερούς χώρους της Αρχαίας Ελλάδας, με ιστορία αρχαιότερη, που ανάγεται στην τρίτη χιλιετηρίδα προ Χριστού.

Κυρίαρχη θεότητα του υπαίθριου μαντείου ο Πελασγικός ή Δωδωναίος Ζευς, ο οποίος χρησμοδοτούσε μέσω του θροΐσματος της ομιλούσης φηγού (ιερής βελανιδιάς) ή και άλλων ήχων από περιστέρια, πηγή, μέταλλα. 

Τα περισσότερα οικοδομικά και κτηριακά κατάλοιπα χρονολογούνται από τον 5° αι. π.Χ. και ιδίως τον 4°.

Το μαντείο είχε μια μακρότατη πορεία και ζωή μέχρι και τον 4° αι. μ.Χ., όταν πλέον η επισημοποίηση του χριστιανισμού σήμανε και την οριστική καταδίκη της εθνικής θρησκείας. 

Δε θα μπορούσαμε να μην ολοκληρώσουμε την επίσκεψη αυτή χωρίς να συνδυαστεί με μια επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Ιωαννίνων. 

Ένα πραγματικό αριστούργημα, διαμάντι της πόλης και ευρύτερης περιοχής, όπου ο επισκέπτης περιδιαβαίνει την ιστορία της Ηπείρου με κορύφωση στην αίθουσα αφιερωμένη στο μαντείο της Δωδώνης και την πληθώρα των μεταλλικών ελασμάτων, που έφεραν τους χρησμούς. 

Τόσο στον χώρο όσο και στο μουσείο περιηγηθήκαμε συνοδεία του κυρίου Χρήστου Κλείτσα, αρχαιολόγου και διδάκτορα του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Αργότερα μας περιέλαβε ο συνάδελφος Νίκος Ζαχαράκης και όλοι μαζί περιδιαβήκαμε το ιστορικό κέντρο της πόλης με προορισμό την Ακρόπολη, γνωστή ως Ιτς Καλέ (Iç Kale = Εσωτερικό Κάστρο), όπου ουσιαστικά βρεθήκαμε στην οθωμανική εποχή, όπου μεταξύ άλλων επισκεφθήκαμε και το Μουσείο, Αργυροτεχνίας, μιας τέχνης στην οποία διακρίθηκαν οι Ηπειρώτες και κυρίως οι Γιαννιώτες.

Δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το Δημοτικό Εθνογραφικό Μουσείο, που φιλοξενείται στο Τζαμί Ασλάν Πασά (Aslan Paşa Camiisi) του 17ου αι., και στο οποίο εκτίθενται αγγεία, εικόνες, κοσμήματα, υφάσματα, χειροποίητα όπλα, ξυλόγλυπτα έπιπλα, προσωπικά αντικείμενα διαφόρων προσωπικοτήτων.

Επίσης, πρώιμες φωτογραφίες και πίνακες της εποχής της απελευθέρωσης της πόλης (1912) και της ενσωμάτωσης της Ηπείρου στο Βασίλειο της Ελλάδος.

Άλλο σημείο αναφοράς η Παμβώτιδα και το Νησί της, ένα από τα ελάχιστα κατοικημένα νησιά λίμνης στην Ελλάδα, καταφύγιο και ησυχαστήριο του πάλαι ποτέ Λιονταριού της Ηπείρου, του Αλί Πασά, με το όνομα του οποίου σχετίστηκε η Κυρά Φροσύνη.

Σήμερα, ο οικισμός του νησιού είναι επίσημα ανακηρυγμένος παραδοσιακός και διαθέτει σημαντικά μνημεία, ορόσημα της ιστορίας μας, μεταξύ των οποίων η Μονή του Αγίου Νικολάου των Φιλανθρωπινών (13ος αι.).

Κάπως έτσι και χωρίς να το αντιληφθούμε ολοκληρώθηκε η ημέρα μας και άλλος κίνησε για το ξενοδοχείο, άλλος για την πόλη και άλλος για όπου τον οδήγησε ο δρόμος ...

Ευγνωμοσύνη και μόνο προς όλους για τις αλησμόνητες στιγμές!!! 

Σας ευχαριστούμε από καρδιάς!!!

Με εκτίμηση
Το ΔΣ του ΣΔΞ

Φωτογραφίες